دعای مردم

یک کشتی گرفتار دریایی توفانی و غرق شد و تنها دوتن از سر نشینان این کشتی که شنا بلد بودند توانستند خود را به یک جزیره خشک کوچکی برسانند.ایندو نفر دو دوست قدیمی بودند. به جزیره که رسیدند فهمیدند راهی برای نجات در این جزیره ندارند. جز این که به درگاه خداوند دعا کنند تا آنان را نجات دهد . برای این که بفهمند دعای چه کسی موثرتر است . جزیره را به دو قسمت تقسیم کردند و هر یک در بخش خود شروع به دعا کردند. مرد اول از خدا غذا خواست .صبح روز بعد ، یک درخت پر از میوه را در کنار خود دید. مرد خوشحال شد و مشغول خوردن میوه ها شد . قلمرو مرد دوم همانطور خشک و لم یزرع باقی ماند و چیزی عایدش نشد. پس از یک هفته ،مرد اول احساس تنهایی می کرد و از خداوند طلب یک همدم کرد. روز بعد کشتی دیگری غرق شد و تنها نجات یافته آن یک زن بود که به طرف جزیره شنا کرد و به مرد اول رسید. در طرف دیگر جزیره ،مرد دوم چیزی نداشت.

چیزی نگذشت بود که مرد اول از خداوند طلب خانه ،لباس و غذای بیشتر کرد . روز بعد ،انگار که سحر و جادویی شده باشد همه چیز هایی که مرد اول خواسته بود برایش فراهم شده بود . با این حال ،مرد دوم هنوز هیچ چیز برایش آماده نشده بود .در نهایت ،مرد اول دعا کرد که یک کشتی به جزیره برسد تا او و همسرش بتوانند جزیره را ترک کنند.

صبح روز بعد یک کشتی در سمتی از جزیره که مربوط به مرد اول بود لنگر انداخت . مرد اول با همسرش سوار کشتی شدند و تصمیم گرفت مرد دوم را تنها در جزیره رها کند....

مرد اول فکر کرد که دوستش شایسته دریافت نعمت های خداوند نیست چون به هیچ یک از دعاهای او پاسخ داده نشده بود.....

وقتی کشتی در حال ترک جزیره بود ، مرد اول صدایی غرش وار از آسمان ها شنید:«چرا دوست خود را در جزیره تنها می گذاری؟» مرد اول جواب داد:«این نعمات برای مناست چون من بودم که برای دریافت آنها دعا کردم. دعاهای دوستم مستجاب نشد  پس سزاوار چیزی نیست.» صدا با حالتی توبیخ گونه به او گفت:« تو اشتباه می کنی! دوست تو تنها یک دعا کرد که من به آن پاسخ دادم.اگر دعای او را مستجاب نمی کردم، تو هیچ یک از این نعمت ها را دریافت نمی کردی.» مرد اول گفت : « به من بگو دوستم چه دعایی کرده بود که من باید همه اینها را مدیون او باشم؟» صدای آسمانی گفت : « او دعا کرد که به همه دعاهای تو پاسخ داده شود .»

همه می دانیم که نعماتی که به ما عطا می شوند تنها نتیجه دعاهای ما نیست ،بلکه عامل اصلی آن دعاهای دیگران در حق ماست. برای دوستان خود ارزش قائل شوید و کسانی که شما را دوست دارند تنها نگذارید.

                                                                                                                     منبع : مجله خانواده سبز

                                                                                                                            سارا پور نعمتی